Trideset četiri godine nakon što je 20. septembra 1991. Crna Gora proglasila sebe ekološkom državom, realnost je drugačija. Od sjevera do juga nižu se nelegalna odlagališta, privremene lokacije pretvorene u trajne, i opštine koje faktički nemaju gdje sa smećem.
Sjever bez izlaza: „Mostina“ kao simptomRožajska „Mostina“ postala je simbol institucionalne nemoći. Nelegalno odlagalište uz vodotok Ibarskog sliva, godinama privremeno, a praktično trajno – uz žalbe, rješenja i javna obećanja koja na terenu ne mijenjaju praksu. Najnoviji izvještaji NVO i medija u septembru 2025. bilježe nastavak odlaganja i upozorenja da „Mostina” ugrožava prirodu i zdravlje ljudi.
Ovo nije lokalni kuriozitet nego prekogranični rizik. Zagađenje završava u Ibru, s posljedicama nizvodno. Kada poglavlje 27 traži da se zatvori ciklus otpada kroz prevenciju–selekciju–reciklažu–sigurno zbrinjavanje, „Mostina“ pokazuje šta se dešava kada se taj lanac prekine. Kamioni istresaju, institucije posmatraju, a EU standardi ostaju fraza. Standard je poslao pitanja na više od 15 adresa, a među njima i lokalnim službama u Rožajama. Međutim, odgovora nije bilo.
Šta tačno kaže EKO-fond u odgovorima Standardu
EKO-fond u odgovorima prikazuje konzistentnu liniju finansiranja uklanjanja otpada odbačenog u životnu sredinu (2022–2024), sa eksplicitnim zbirnim seldom. Ukupan iznos subvencija u tom period bio je skoro pola miliona eura. U tabeli su navođeni korisnici (opštine i komunalna preduzeća), broj saniranih lokacija i obim uklonjenog otpada (m³/tona). To je važno jer Fond ne govori samo o novcu, već i o fizičkom učinku (količina, površina), što otvara prostor za provjeru na terenu.
Brojke uloženih sredstava koje šalje EKO fond pokazuju da su najveći pojedinačni zahvati po metro kubnom mogući i u manjim sredinama — ali i da je održivost saniranih lokacija zavisna od daljih koraka (kontrola, transfer stanice, selekcija), što sam konkurs ne može da riješi.
Fond je, dakle, uradio svoj dio prve pomoći – finansirao je uklanjanje otpada i zahtijevao mjerljive pokazatelje, ali bez infrastrukture koja sprječava povratak otpada (sortirnice, transfer stanice, reciklaža), sanacije lako postaju trajne.
Na drugoj liniji, Fond prikazuje konkurs za opremu. Lista opreme je široka — od autosmećara, rovokopača i mašina za pranje ulica, do polupodzemnih kontejnera i potrošne opreme za čišćenje — što direktno utiče na operativnu sposobnost lokalnih komunalnih službi.
Treća linija je često zanemarena u raspravama o otpadu, a odnosi se na projektovanje, uređenje i održavanje zelenih površina. Ovo ne rješava otpad direktno, ali utiče na komunalni standard, prevenciju novih odlagališta i kvalitet života.
Ulaganje u javne površine je „meki“ alat za prevenciju — uređeni prostori se rjeđe pretvaraju u „divlje“ tačke. To ima smisla samo ako ide u paketu sa kontrolom i infrastrukturom za otpad.
Fond posebno naglašava finansiranje dokumentacije za buduće infrastrukturne projekte. Dokumentacija je najbolji signal namjere da se uspostavi lanac transfer stanica – sortirnica – regionalno zbrinjavanje, Ali sama dokumentacija ne smanjuje otpad na terenu — ona mora prerasti u gradilište i radnu stanicu.
Fond je, takođe finansirao i manje NVO projekte na sjeveru. Cilj je, kako piše u objašnjenju, da se poveća svijest javnosti i uključivanje građana i da se osnaže organizacije koje se bave životnom sredinom.
To su male sume, ali ipak važna karika. Bez lokalnog pritiska i edukacije, sanirane lokacije se brže ponovo zaprljaju, a selekcija otpada izostaje.
EKO-fond precizira indikatore uspješnosti koje korisnici moraju dokazati: „Broj saniranih deponija; količina uklonjenog otpada; površina; vrsta otpada; broj/vrsta nabavljene opreme; pokrivenost uslugama; efekat na odvojeno prikupljanje; smanjenje odlaganja na nelegalnim lokacijama; rekultivacija; broj sadnica; sistem navodnjavanja/održavanja; vremenski pokazatelji; uticaj na zdravlje i opšte uslove života.“ Time Fond formalno veže novac za rezultate, a ne za same nabavke.
Ova lista je dobar i EU kompatibilan okvir. Ako opštine javno objave ove podatke, dobijamo transparentan alat za praćenje napretka – i za raskrinkavanje fiktivnih, sanacija.
EKO-fond je Standardu potvrdio da je dio novca vraćen, umanjen ili su prijave odbijene:
- „Opština Bijelo Polje – sanacija 2023 – 29.027,87 €.“
- „Opština Mojkovac – sanacija 2024 – 24.137,60 €.“
- „Doo Komunalno Berane – oprema 2024 – 15.400,00 €.“
- „Opština Berane – ‘Celuloza’ 2024 – odbijena prijava – 21.450,00 €.“
- „Opština Plav – sanacija 2024 – iznos utrošenih sredstava umanjen za 14.717,12 € (KO Plav 2335).“
- „Opština Bijelo Polje – sanacija 2024 – odbijena prijava (KO Bijelo Polje 2350/1) – 1.458,44 €.“
Ovo je najdirektniji dokaz jaza između planiranog i izvedenog. Nije problem samo novac — problem je kapacitet i disciplinovana realizacija. U kontekstu Poglavlja 27, ovo znači da i uz obezbijeđena sredstva opštine ne uspijevaju da dokažu rezultate koji se mjere indikatorima iznad.
Odgovori EKO-fonda portalu Standard, odnosno dokument sa preciznim ciframa, listama i indikatorima daje poruku između redova da obezbjeđuju novac i traže mjerljive ishode, a tamo gdje se sredstva vraćaju ili umanjuju, u pitanju je nerad i neodgovornost. Zato je za sjever presudno da projektna dokumentacija što prije preraste u transfer stanice i sortirnice koje rade, a indikatori iz tabele — u javne, provjerljive rezultate.
Šta Poglavlje 27 realno traži – i gdje zapinjemo
Poglavlje 27 je otvoreno, ali zatvaranje traži punu hijerarhiju otpada: prevenciju, odvajanje na izvoru, reciklažu, energijsku upotrebu, gdje ima smisla i bezbjedno odlaganje kao posljednji korak. To podrazumijeva da ne postoji trajna praksa istresanja otpada na privremenim lokacijama, naročito uz rijeke. I domaći i EU izvori insistiraju na suštini – standard u praksi, ne deklaraciji.
Ako Crna Gora hoće da zatvori Poglavlje 27, „privremeno“ mora konačno postati privremeno. Transfer stanice i sortirnice na sjeveru, zabrane koje se stvarno poštuju, i mjerljivi indikatori iz odgovora EKO-fonda moraju iz excel-tabela preći na teren. U suprotnom, ekološka država ostaje slogan, a Poglavlje 27 nemoguća misija.
Preporučeno
U sljedećim nastavcima Standardovog istraživačkog serijala ulazimo po opštinama sjevera – Rožaje, Berane, Bijelo Polje, Mojkovac, Plav, Kolašin, Andrijevica, Gusinje, Žabljak, Šavnik, Pljevlja. Ko je šta dobio, šta je uradio, gdje je kršena zabrana, i gdje su rupe u lancu od selekcije do konačnog zbrinjavanja. Osim opština Standard će saznati i stav Evropske komisije kao i količine uloženih sredstava iz EU fondova.
Video