Kovačević objašnjava da političke krize na lokalnom nivou su uvijek složene i konfuzne, pa se treba prisjetiti Budve i svih kontinuiranih peripetija, koje su bile nerazumljive i za poznavaoce prilika te turističko-kriminalizovane opštine.

“Ali kao što su svađa i rascjep unutar lokalnog i stožerskog Fronta bili preovlađujući razlog prijevremenih izbora u Budvi – na isti način je raskol unutar Evrope sad postulirao velike probleme u Parlamentu Podgorice. Podgorica je ništa drugo do još jedno poprište u bespoštednoj borbi dva politička tritona – Jakova Milatovića i Milojka Spajića“, kaže Kovačević i dodaje da je sadašnja Podgorica projekcija njihovog nesporazuma, a na to se nadgrađuju i mnoge ambicije i nezadovoljstva manjih subjekata.

Podgorica je prema njegovim riječima idealan teren za rađanje i identifikaciju Milatovićeve stranke, pogotovo u svjetlu činjenice da je upravo Milatović simbol i hipostaza velike i veoma značajne pobjede u Podgorici 2022. godine, te gledano sa ovog stanovišta – podgorički izbori su više nego izvjesni, i to već krajem septembra.

No, kako kaže Kovačević, krenimo u kontra tezu.

“Postavlja se pitanje – šta Milatović sa pet neprepoznatljivih odbornika, lišen infrastrukture i novca, može da uradi? Restlovi ionako očajnog SNP-a i odavno diskreditovani Pokret za promjene, sa kojima bi Milatović nastupio na mogućim podgoričkim izborima, naravno ne mogu donijeti sinergetski efekat, ali mogu umanjiti uspjeh Milatovićeve eventualne stranke. S druge strane, iz Milatovićevog najbližeg okruženja ovih dana dolaze nam informacije da se on ozbiljno koleba, pa i da je odustao od izlaska na vanredne podgoričke izbore. Razlog toga jeste Skaj komunikacija, koju je objavio portal Libertas, a u kojoj se pominje i ime Milatovićevog potencijalnog političkog partnera Dritana Abazovića. Milatovića brinu mogući nastavci Skaj stripa i eventualna kompromitacija njegovog podgoričkog saveza. Zamislite da uhapse nekog od predsjednikovih saveznika usred kampanje za Glavni grad?”, pojasnio je Kovačević.

Povodom dobijanja pozitivnog IBAR-a Kovačević ističe da od samog Mastriškog ugovora iz 1993. kojim je formiran novi i kolosalni entitet – Evropska unija, čini se da su geostrategija i geopolitika bile determinante koje su određivale proširenja i nove članice.

“Do danas se ništa nije izmijenilo na tom polju, a može se uprošćeno reći da su sva ta obavezujuća poglavlja, različite klauzule i ‘IBARI’ samo formalne i dekorativne norme lišene suštinskog značaja ili značenja”, objašnjava Kovačević i dodaje da napredovanje Crne Gore na putu ka EU ultimativno zavisi od volje i planova briselske administracije i sad već izvjesno dobijanje IBAR-a siguran je znak da Zapad blagonaklono gleda na premijera Spajića i njegovu vladu i to je u svakom slučaju dobro za Crnu Goru.

PARTIJE U FAZI DIOBA – VANREDNI IZBORI DALEKO, AKO IH UOPŠTE BUDE

Prema riječima Kovačevića, u trenutnoj konstelaciji stranaka koje tvore vladu, učešćem u njoj ili kroz ‘manjinsku’ podršku – rekonstrukcija je obećanje i nagrada prosrpskim subjektima – NSD-u i DNP-u, za potporu Spajićevom kabinetu i tu teško može biti uzmicanja.

“Dakle, rekonstrukcija je nadoknada Andriji Mandiću za pružanje ruke kada je formiranje Vlade visilo o tankom koncu. Priča sa Bošnjačkom strankom jeste kocka sa varljivim Demokratama i to teško može biti realna opcija, ukoliko ne dođe do radikalnog uplitanja stranog faktora i nekog novog Eskobara”, pojasnio je on i dodao da je mišljenja da su vanredni parlamentarn izbori još daleko, ako ih uopšte i bude, uprkos činjenici da su ostale partije , čak i one prijateljske, namirisale trenutnu slabost Evrope sad usljed loših rezultata na izborima u Budvi i Andrijevici.

Kako kaže Kovačević, politika u sebi ima i nešto životinjsko, predatorsko, ali malo kome odgovaraju brzi izbori – ne odgovaraju ni DPS-u koji je zabilježio relativan uspjeh u posljednjem turnusu lokalnih izbora, a u predvečerje erozije koju će pokrenuti secesija Duškovog krila.

“U suštini sve su stranke u fazi dioba, ili pod prijetnjom dioba, i to je ono što ne pogoduje izbornom odmjeravanju”, jasan je on.

UCJENE KNEŽEVIĆA DOLAZE OD VUČIĆA I NJEGOVE PATOLOŠKE AMBICIJE DA UPRAVLJA CRNOM GOROM

O konstantnom međusobnom uslovljavanju partija parlamentarne većina, Kovačević ističe da je to sindrom italijanskih, engleskih, općenito evropskih vlada.

“To je i karakterologija demokratskog i polivalentnog političkog pejzaža, koji je nakon 30. avgusta 2020. zamijenio okamenjenu singularnost Đukanovicevog metaautoriteta. Žan Bodrijar, možda i najveći teoretičar postmoderne, zaključio je – smrt je tamo gdje sve funkcioniše, gdje je sve u savršenom redu”, objašnava on i dodaje da je to jedna dimenzija vitalne nestabilnosti i nepetosti Spajićeve vlade.

Kovačevič ističe da u drugoj ravni – određena uslovljavanja i političke ucjene koje ispostavlja Milan Knežević kao da dolaze od Aleksandra Vučića i njegove patološke ambicije da upravlja procesima u Crnoj Gori.

“A šta to znači? Apsolutizam Mila Đukanovića, koji je detronizovan prije četiri godine, vraća nam se dijelom kroz Vučića i njegovu najamničku poltroneriju u Crnoj Gori. Signifikantno je što su na Crkvu u Crnoj Gori krenuli Đukanović i sada Knežević (čitaj Vučić), svako iz svojih motiva”, pojasnio je Kovačević.

MILOVIĆ NAJVEĆA SPAJIĆEVA GREŠKA

Prema rijčima Kovačevića ministar Milović je najveća Spajićeva greška.

“Po nekim saznanjima u čiju vjerodostojnost nisam siguran premijer Spajić je toga bio svjestan i pri formiranju Vlade, kada se na prvobitnom spisku ministara nije našlo ime Andreja Milovića. Uz ogradu koju moram postaviti zbog nedostatka dokaza – Milović je trgovao svojim budićim uticajem i ostvario konekcije sa veoma sumnjivim distriktima i prije nego je postao ministar. Kada je konačno i imenovan za ministra pravde – otvorena je Pandorina kutija i krenulo je mešetarenje i vaćarenje”, rekao je on i dodaoda niko nije nanio štetu Evropi sad i samom Spajiću kao ministar Milović, ali iz nekih razloga, vjerovatno zbog neiskustva i straha od talasanja, obračun sa Milovićem unutar PES-a odlagao se dugo, ali je na kraju je i došlo do PES-ovog Brijonskog plenuma.

Prema riječima Kovačevića, taj Milovićev najavljeni duel sa premijerom Spajićem, na kojem će pokušati da iznese navodni prljavi veš, možda će koštati Evropu sad, ali svakako mnogo manje nego da je ostao u stranci i Vladi, ‘braneći’ Spajića kao prethodnih mjeseci.

Na pitanje portala Standard kako vidi izjave premijera Milojka Spajića da ga ne interesuju identitetska pitanja, već samo ekonomska, Kovačevića odgovara da ga čudi da jedan spretan i inteligentan momak, koji dolazi iz razvijenog Japana, nije usvojio sintezu dva različita principa na kojima počivaju uspjeh i blagostanje te dalekoistočne države.

Kako kaže, sintezu modernosti, kulta ekonomije i kosmopolitizma – kao prvog principa, i tradicije, zen budizma i samurajskog duha predaka – kao drugog principa.

“Koliko god da igramo na kartu ekonomije i standarda crnogorskih građana, što je za svaku pohvalu, identitetska pitanja uvijek će nas pratiti. Kod nas se uvijek padalo baš na identitetskim temama – od AB revolucije i kosovskog čvora iz 1989, pa do 30. avgusta 2020. i crkvenog spora. Ako hoćete, i pad PES-a u Budvi refleksija je identitetskog gibanja. Kao što je shvatio značaj bezbjednosne sfere, ne dozvolivši Demokratama da ‘legendiraju” čitav sistem bezbjednosti, Spajić će, vjerujem, razumjeti i važnost iracionalne i identitetske kolektivne preokupacije. Čovjek osim što je ekonomsko i materijalno biće, on ima spritualne i duhovne potrebe”, zaključio je Kovačević.