Međutim, kod takvih legendarnih automobila često postoje mitovi, ili činjenice nepoznate mnogima, čak i mnogo decenija kasnije. Dakle, manje je poznato da je Reno 4 imao veći rastojanje između osovina na jednoj strani.
Vratimo se u prošlost: iako je Reno 4 predstavljen na tržištu 1961. godine, njegova priča je počela mnogo ranije, neposredno prije Hitlerove invazije na Poljsku, kojom je započeo Drugi svjetski rat.

Prema Marku Bredberiju, u svojoj knjizi Reno 4, Luis Reno je posetio nacističku Nemačku i video KDF Vagen, automobil koji će na kraju postati Folksvagen Buba. Impresioniran automobilom Ferdinanda Poršea, krenuo je da stvori sličan, 4CV, koji je tajno razvijen tokom nacističke okupacije Francuske, iako se tokom rata, kao i većina drugih kompanija u raznim sektorima, Reno posvetio ratnoj proizvodnji.

Ishod: Nakon oslobođenja Pariza 1944, Luj Reno je optužen za saradnju sa nacistima i zatvoren je, umro iste godine dok je čekao suđenje.

Šarl de Gol je nacionalizovao Reno 1946. godine, imenovavši kompaniju Regie Nationale des Usines Renaulti i imenovavši Pjera Lašfoa, heroja pokreta otpora, na čelo odbora. Naravno, Lachefauek je takođe vidio potrebu za stvaranjem pristupačnog jednostavnog automobila za mase nakon rata.

Stariji, gore pomenuti Renault 4CV (maleni automobil sa četiri vrata sa zadnjim motorom od 3,6 metara proizveden od 1946. do 1961.) bio je uspješan i služio je svojoj svrsi sve dok sredinom 1950-ih, Francuska nije bila potpuno drugačija od posleratne, potrebe Francuza nisu se promijenile. Tada je Lachefauekov nasljednik Pjer Drajfus pomislio da Renou treba nešto savremenije i Reno 4 je počeo da se oblikuje.

Povezani članci

Ekonomija

U Rudniku uglja više službenika nego radnika

Hronika

Kako je sudija Borselini ubijen eksplozivom proizvedenim u Crnoj Gori

Ekonomija

Proizvodnja čelika u nikšićkoj Željezari pod znakom pitanja

Drajfus je rekao da novi model mora da bude kao farmerke: koristan, ali i elegantan, svestran i za svakoga. Bez sumnje, referenca i za njega i za Renoove inženjere bio je Citroen 2CV, prema njegovoj knjizi, automobil dizajniran za ruralno stanovništvo Francuske.

Ali 2CV je bio veoma osnovni automobil, sa vazdušno hlađenim dvocilindričnim motorom koji je nudio samo 9 KS u originalnoj verziji iz 1948. godine. Reno 4 je morao da bude mnogo moderniji automobil sa prednjim pogonom.

Prema Bredberiju, Drajfusov moto je bio: „Daj mi mjesta! Želim svestranog igrača koji može da ide bilo gdje bez srama“.

Ova potreba za prostorom u malom pakovanju definisala je Renault 4. Da bi uštedjeli troškove, Reno je uzeo 4-cilindrični OHV motor sa tri ležaja radilice od 4CV modela zapremine 747 cc i snage 24 ks i premestio ga do prednjeg kraja novog automobila, dok je zbog položaja mjenjača, Four imao ručicu mjenjača (kišobran) koja se nalazila visoko na komandnoj tabli sa samo jednom polugom koja je bila postavljena preko motora i zatim se spuštala prema mjenjač sa tri stepena prenosa (kasnije četiri).

Pored toga, još nešto je bilo zaista neobično u vezi sa Renoom 4: međuosovinsko rastojanje na desnoj strani automobila bilo je nešto duže od onog na lijevoj. Razlog: nezavisno vješanje je imalo paralelne torzione šipke (za lijeve i desne točkove) pa je međuosovinsko rastojanje kraće za 3 cm na lijevoj strani. Inženjeri nisu pronašli probleme sa udobnošću nakon hiljadu kilometara testiranja. U stvari, Renault 4 je bio i ostao veoma udoban automobil.