„Crna Gora je 1918. godine bila okupirana od strane srpske vojske. U tim okolnostima bez volje naroda i bez međunarodnog priznanja sazvana je takozvana Podgorička skupština. Odluka te skupštine o ukidanju crnogorske države i dinastije Petrović Njegoš kao i navodno ujedinjenje sa Srbijom nisu bili izraz slobodne volje građana Crne Gore. Kralju Nikoli Petroviću Njegošu bio je zabranjen povratak u domovinu. Njegova porodica je izgnana a narod koji se suprotstavio okupaciji izložen je zločinima progonima i represiji. To je bilo nasilje i zločin u svakom smislu te riječi i ono se ne može izbrisati iz istorije time što ćemo ukloniti jednu riječ iz zvaničnih dokumenata. Zato je neprihvatljivo i duboko razočaravajuće što je princ Nikola Petrović ne samo ćutao pred pokušajem brisanja formulacije nasilna aneksija već je taj čin i javno podržao. Time je direktno učestvovao u istorijskoj reviziji događaja iz 1918. godine i nanio ozbiljnu štetu i svojoj porodici i sopstvenoj državi. Nema pravo da u ime predaka koji su bili prognani i obespravljeni danas prećutkuje istinu ili pristaje da se ona prekraja. Istina ne pripada njemu lično već svima nama. Njegova uloga kao potomka dinastije nije da ćuti ili da pravi političke kompromise zarad ličnih benefita već da se bori za pravdu i istorijsku istinu“, navodi se u saopštenju Crnogorskog foruma.
Posebno zabrinjava, dodaju u saopštenju, to što je očigledan motiv njegove podrške ovom istorijskom prepravljanju, i tvrde iz Crnogorsko foruma, vezan za lični interes.„Već neko vrijeme se govori da je princ Nikola u dogovoru sa aktuelnim vlastima postigao sporazum da mu se dodijeli rezidencija u obnovljenom kraljevskom dvorcu na Kruševcu u Podgorici. Ako je to cijena za prećutkivanje istorijskog nasilja i za brisanje termina nasilna iz opisa aneksije Crne Gore, onda je riječ o političkom i moralnom padu koji se ne može opravdati. Osim što je prećutao ili podržao brisanje istine princ Nikola je propustio da uradi ono što mu je istorijska i moralna dužnost. Umjesto što pristaje na zamjenu istine za simbolične privilegije on je trebalo da traži zvanično izvinjenje od države Srbije za okupaciju Crne Gore za zločine koje je okupaciona vojska počinila nad crnogorskim narodom i za političko poniženje kojem je crnogorska država bila izložena. Ali još važnije od izvinjenja jeste pitanje ratne reparacije koju je Crna Gora izgubila usljed nasilne aneksije. Crna Gora je imala pravo na ratnu odštetu u iznosu od 460 miliona franaka nakon Prvog svjetskog rata. Taj novac je nezakonito pripisan Kraljevini SHS odnosno Srbiji uz obrazloženje da Crna Gora više ne postoji kao subjekt međunarodnog prava. Ako se danas preračuna, vrijednost te sume iznosi oko dvije milijarde i osam stotina miliona eura. Nikada nije pokrenuto pitanje tog iznosa, nikada nije tražen povraćaj, a princ Nikola o tome ćuti. A ne bi trebalo. Ako želi da ga pamte kao dostojnog nasljednika svoje dinastije, dužan je da makar pokrene to pitanje i zatraži pravdu. Zločini koje je crnogorski narod pretrpio od strane srpske okupacione vojske, posebno nakon Božićnog ustanka i tokom pacifikacije slobodarskih krajeva, ostavili su duboke ožiljke. Ubijani su ljudi bez suđenja, protjerivane su čitave porodice, Crna Gora je militarizovana i svedena na provinciju. Umjesto da to jasno imenuje kao okupaciju i nacionalnu tragediju princ Nikola danas pristaje da se o tome govori kao o administrativnoj promjeni. Time se poništava ono za šta su se borili njegovi preci i dovodi u pitanje kredibilitet dinastije Petrović Njegoš u očima naroda koji još pamti istinu.
Nestanak Crne Gore kao nezavisne države nije bio istorijska nužnost niti dogovor već projekat tadašnjih velikih sila, prije svega Rusijr, Francuske i Srbije, sa ciljem stvaranja centralizovane južnoslovenske države pod dominacijom Beograda“, kazali su.
Istoričari, dodaju u saopštenju, koji su ozbiljno istraživali ovaj period upozoravaju da su mnoge evropske države imale rezerve prema načinu na koji je Crna Gora nestala sa karte.
Preporučeno
„Velika Britanija, Italija, Sjedinjene Američke Države i Norveška su kroz svoje diplomatske izvještaje i parlamentarne rasprave više puta izražavale zabrinutost zbog toga što crnogorski narod nije imao pravo glasa o sopstvenoj sudbini. Ipak uprkos tim rezervama prevagnuo je politički dogovor i interes da se projekt takozvanog ujedinjenja dovrši po svaku cijenu.
Ako danas potomak kralja Nikole pristaje da se ta cijena zaboravi i zamijeni simboličkim statusom u dvorcu na Kruševcu, onda ne služi ni istini, ni pravdi, ni narodu. On ima pravo da traži status, ali nema pravo da se odriče istorije. Istina o 1918. godini i nasilnoj aneksiji Crne Gore ne pripada ni jednoj stranci, ni jednoj vladi, ni jednom pojedincu. Ona pripada crnogorskom narodu i ona se ne može brisati ni prepravljati bez posljedica. Te 1918.g. je izvrsen genocid nad crnogorskim narodom i Crnom Gorom“, zaključili su u saopštenju.
Video