„Deklaracijom o pomirenju u Crnoj Gori”, koju je javnosti ponudio Demokratski front, Crna Gora se karakteriše kao građanska država, ali je u prvi plan stavljeno pomirenje „pravoslavne većine” pa se predlaže da ,,pravoslavni Crnogorci i Srbi prvi preuzmu odgovornost” za njenu budućnost i da zajednički rade na prevazilaženju „opasnih naslijeđenih podjela”.

Preporučeno

UZNEMIRUJUĆE: Društvenim mrežama kruži snimak ranjavanja žene u Staroj varoši

Sjutra stiže mlad Mjesec u Biku, donosi novi početak za tri znaka

Osmijesi na sahrani: Delegacija Crne Gore na meti podsmijeha zbog selfija u Vatikanu

Ana Ivanović poput princeze Dajane obukla osvetničku haljinu

Najljepši ljudi na svijetu rađaju se u ovom znaku horoskopa

Sudar na putu Danilovgrad – Nikšić: Troje povrijeđenih transportovano u KCCG

U tekstu dokumenta, u koji je Pobjeda imala uvid, DF je predložio pomirenje „na tradicionalnoj i njegoševskoj Crnoj Gori, koja počiva na kosovskom zavjetu i poštovanju predaka“.

Potpisivanje Deklaracije upriličeno je 27. januara, na Savindan, čime su autori željeli da istaknu potrebu pomirenja pravoslavaca u Crnoj Gori.

“Crna Gora je građanska država u kojoj ne postoji nacionalna većina i zato je potrebno da Srbi i Crnogorci prvi preuzmu odgovornost za njenu budućnost, tako što će zajednički raditi na prevazilaženju opasnih naslijeđenih podjela”, navodi se u članu 2. Deklaracije, koju su u subotu potpisali lideri Demokratskog fronta Andrija Mandić, Milan Knežević i Nebojša Medojević.

U preambuli Deklaracije, odnosno njenom uvodnom dijelu navedeni su razlozi zbog kojih se DF odlučio za usvajanje ovakvog dokumenta.

“Polazeći od neophodnosti eliminisanja svih ideoloških sukoba, imajući u vidu duboku podijeljenost crnogorskog i srpskog naroda, radeći na pomirenju u pravoslavnom biću kao potrebnom preduslovu za novim trajnim dogovorom sa svim manjinskim narodima, ostajući dosljedni tradicionalnoj i njegoševskoj Crnoj Gori, koja počiva na kosovskom zavjetu i poštovanju predaka: mi potomci bjelaša i zelenaša, partizana i četnika, pravolinijaša i golootočana, donosimo Deklaraciju o pomirenju”, stoji u tekstu dokumenta.

Tekst Deklaracije je kontradiktoran, imajući u vidu da pojedine tačke dokumenta sadržajem isključuju jedna drugu. Istovremeno, pripadnici manjinskih naroda u Crnoj Gori postavljeni u ulogu posmatrača imperativnog dogovora „pravoslavne većine”, kao ,,potrebnom preduslovu za novim trajnim dogovorom sa svim manjinskim narodima“.

To nijesu, međutim, jedine kontroverze koje su pratile rad na ovom dokumentu.

Zanimljivo je, takođe, da za razliku od Deklaracije o pomirenju Srba i Crnogoraca iz 2012. godine i autorskog teksta iz Politike iz decembra prošle godine, čiji je potpisnik lider Nove Andrija Mandić u novom dokumentu se ne zahtijeva izmjena Ustava da bi srpski jezik bio službeni ili da bi Srbi bili konstitutivni narod, što je bila suština politike Nove srpske demokratije još od njenog osnivanja.

Mandić je u tekstu za Politiku zatražio izmjene Ustava koje bi promijenile građanski karakter države predlažući, po uzoru na Bosnu i Hercegovinu, koncept konstitutivnosti naroda.

Lider Nove srpske demokratije je napisanju Deklaracije iz 2012. godine radio zajedno sa vlasnikom Vijesti Miodragom Perovićem, kao i sa Miodragom Lekićem, kasnijim predsjedničkim kandidatom Demokratskog fronta.

Potpisnici ove deklaracije osudili su svaki zločin nastao zbog „ideološkog, partijskog i drugog ubjeđenja“, kao što je osuđen i svaki vid „ideološkog revanšizma i progona“.

Naglašava se takođe da je „pravo na grob i civilizovan odnos prema posmrtnim ostacima i spomenicima nastradalih predaka“ njihova zajednička obaveza. Navedeno je i da je Deklaracija uperena protiv svih starih podjela koje bi mogle da budu zloupotrijebljene u nametanju nekih novih sukoba.

Dokument će, dodaje se, predstavljati obrazac javnog djelovanja.