Brojne su reakcije nakon izlaganja bivšeg visokog policijskog službenika Milana Paunovića pred skupštinskim Anketnim odborom. Nekadašnji pomoćnik direktora Uprave policije, Nikola Janjušević, smatra da Paunovićevo izlaganje mora imati krivčno pravni epilog.

„Nakon više od četvrt vijeka, kolega Paunović iznio je detalje koji su zaintrigirali ne samo političku, već i crnogorsku javnost. Nadležni organi, u prvom redu tužilaštvo, zbog tih navoda mora da forimira predmet. Ako se ne varam, neko od članova Anketnog odbora postavio mu je pitanje zašto sve ranije nije saopštio državnim organima. Paunović je odgovorio da je obavijestio tada nadležnog ministra, Vukašina Maraša i da je shvatio da je dovoljno uradio. Na insistiranje člana Anketnog odbora, Paunović je odgovorio da je imao strah, da je „to bilo takvo vrijeme“. Ipak, čudi me da poslije 2020. godine i promjena na funkcijama u pravosudnim institucijama, kolega Paunović svoja saznanja nije podijelio sa nadležnim državnim organima, u prvom redu državnim tužilaštvom“, kaže Janjušević.

Kad nadležno državno tužilaštvo formira predmet, objašnjava Janjušević, neophodno je da po Zakonu o krivičnom postupku utvrdi rokove zastarjelosti djela o kojima je Paunović govorio.

„Pod pretpostavkom da su ta djela urađena, postoje rokovi zastarjelosti, nakon trideset godina Postavlja se pitanje i da li postoje odgovarajući materijalni dokazi. Više osoba koje je Paunović pomenuo, danas, više nisu među živima. Nadam se da će nadležno državno tužilaštvo formirati predmet, ali nijesam veliki optimista da će, s obzirom da je prošlo više od četvrt vijeka, biti valjanih dokaza“, ocijenio je Janjušević.

Na Anketnom odobru izostala su pitanja o deportaciji Bošnjaka, upada u staru zgradu Vlade uoči inauguracije Mila Đukanovića za predsjendika (1998) ili o ulozi Sedmog bataljona na Cetinju (1999). Janjušević kaže da niko nije sprječavao članove odobra iz redova opozicije da ta pitanja postave.

Povezani članci

Stav

Milan Paunović, lažni svjedok-pravednik?!

Politika

Paunović: Nikad nisam imao kontakte sa BIL licima, a i da jesam to nije grijeh

Društvo

Visok broj poginulih na crnogorskim drumovima; Janjušević: Stacionarni radarski sistemi za bezbjedniji saobraćaj

„Pitanje deportacije je jedna od najvećih mrlja u novijoj crnogorskoj istoriji. Drago mi je što je pokrenuta inicijativa da se podigne spomenik onima koji su na brutalan način završili, jer su deportovani u Republiku Srpsku i tamo ubijeni. Nekima ni kosti još nijesu nađeni… Sve što se dešavalo na Anketnom odboru prati vokabular političkog marketinga, jer nijesmo vidjeli ništa od materijalnih dokaza, argumenata koji bi potkrijepili tvrdnje onih koji su saslušavani“, istakao je Janjušević.

Izvrnuti narativ

Dan nakon Anketnog odbora, na sjednici Skupštine, nekadašnji lideri Demokrastkog fronta pokrenuli su narativ da su crnogorski režim Mila Đukanovića i ANB planirali i učestvovali u likvidaciji srpskog premijera Zorana Đinđića, iako se zna da je u Crnoj Gori boravio sakrivajući se od ruke Miloševićevih legija. Poslanik DNP-a Milan Knežević poručio i da je atentat na Vuka Draškovića, donekle, dijelo crnogorske službe. Janjušević i u takvom narativu vidi politički marketing.

„Poslije toliko godina spočitavati da je crnogorska ANB umješana u pokušaj atentata na Vuka Draškovića i ubistvo Zorana Đinđića je, u najmanju ruku, neozbiljno. Na Vuka Draškovića su postojala dva pokušaja atentata. Prvi je bio u oktobru 1999. godine na Ibarskoj magistrali, kada su na monstruozan način ubijena četiri mlada čovjeka iz Draškovićeve delegacije, odnosno Srpskog pokreta obnove. Drugi pokušaj atentata na Draškovića bio je nakon nepunih godinu, 15. juna, u Budvi. U oba slučaja Vuk Drašković je imao lakše tjelesne povrede. U državi Srbiji su vođeni sudski postupci za oba pokušaja atentata. Za prvi je na višegodišnju kaznu osuđen Rade Marković, tadašnji načelnik resora Državne bezbjednosti Srbije, zatim Milorad Ulemek Legija, komandant Jedinice za specijalne operacije, kao i više članova te jedinice – policajaca, koji su bili neposredni izvršioci“, podsjeća Janjušević.

I za drugi pokušaj atentata na Draškovića, u Budvi, procesuirano je više osoba pred sudom u Beogradu.

„Na višegodišnje kazne osuđeni su Milan Radonjić, načelnik Centra državne bezbjednosti Beograda, kao i dva načelnika iz njegovog resora Stevan Basta i Ratko Romić. Osuđeno je četvoro ili petoro policajaca iz Jedinice za specijalne operacije, koji su bili neposredni izvršioci. Ono što je bitno, a što je dokazano u sudskim predmetima, je da su ova lica iz Jedinice za specijalne opreacije, od Beograda do Crne Gore i nazad, prevezeni helikopterom Vojske Jugoslavije“, podsjeća Janjušević.

Napominje da se ni u jednom spisu, u slučajevima pokušaja atentana na Draškovića, ne pominje ni A od Agnecije za nacionalnu bezbjednost Crne Gore.

„Kada je riječ o ubistvu premijera Srbije Zorana Đinđića 12. marta 2003. godine, u pravosnažnim sudskim postupcima osuđen je Rade Marković, na kaznu zatvora od 40 godina, Milorad Ulemek Legija na 40 godina, Zvezdan Jovanović, neposredni izvršilac ubistva isto na 40 godina, kao i više lica iz Jedinice za specijalne operacije. Ni u ovom predmetu gdje je vođen sudski postupak pred Okružnim sudom u Beogradu nigdje se ne pominje nijedno slovo, ni jedan zarez, o bezbjednosnoj službi Crne Gore. Đinđić se upravo sklonio u Crnoj Gori za vrijeme NATO bombardovanja, jer mu je život bio ugrožen od režima Slobodana Miloševića, koji je tada bio na vlasti u Srbiji“, podsjetio je Janjušević.

Mandić i ANB

Neozbiljnim predlogom naziva inicijativu predsjednika Skupštine Andrije Mandića da se rasformira ANB i napravi nova služba.

„To može da predloži neko ko bi želio da Crna Gora bude teritorija, a ne država. Ako bi ukinuli krovnu instituciju u sektoru bezbjednosti, više nije riječ o državi, već teritoriji. Da li treba raditi određene reforme u sektoru bezbjednosti, primarno u Agenciji za nacionalnu bezbjednost – da, i to nije sporno. Ali, da se rasformira Agencija za nacionalnu bezbjednost to ni u kom slučaju“, zaključio je Janjušević.