Mandić je dok je trajao kolektivni odmor u državnoj upravi, bio više nego vrijedan. Prvo je uklonio državni grb sa govornice namijenjene za konferencije za medije, čime je najvidljiviji državni simbol izbrisan iz prostora za obraćanja javnosti.
No, to nije Mandiću bilo dovoljno, pa je odlučio da ukloni i državni grb iz svog kabineta, koji je stajao na zidu iza njegovog radnog stola.
Grb koji ga je očigledno žuljao, jer je crnogorski, a ne neke, njemu srcu bliže države, je zamjenio logom Skupštine Crne Gore, istim onim koji je takođe prije nekoliko mjeseci izmjenio.
Mandić radi ono što mu se može i ono što je započeo kad je preuzeo funkciju predsjednika Parlamenta, komad po komad, obilježje po obilježje, uklanja najviše državne simbole.
Ni, dva dana nakon preuzimanja funkcije predsjednika Skupštine u svoj kabinet je unio trobojku, ali ne bilo kakvu, već zastavu Narodne republike Srbije, uprkos nemuštvom i nevještom pravdanju da je to istorijska zastava Crne Gore.
Iako je prekršio Zakon o državnim simbolima, posljedica po Mandića nije bilo, pa je on nastavio u istom maniru, da mijenja ono što mu se ne sviđa i da uklanja drćavne simbole.
Tako je i promjenio logo Skupštine, gdje je u prvi plan stavljena zgrada nekadašnje Zetske banovine, za čije je vrijeme Crna Gora izgubila svoje ime, dostojanstvo i dio teritorije.
Ovakvi potezi Mandića se više ne mogu se posmatrati izolovano – oni jasno ukazuju na njegovu dosljednu namjeru predsjednika Skupštine da marginalizuje crnogorske državne simbole i zamijeni ih onima koja više reflektuju njegove političke stavove.
U zemlji u kojoj su državnost i identitet kroz istoriju bili višestruko osporavani, uklanjanje grba i drugih obilježja iz institucije poput Skupštine ne može se tumačiti samo kao estetska ili tehnička odluka, već kao politički čin sa jasnim porukama, na koje njegovi, ”građanski” koalicioni partner i dalje ćute.
Preporučeno
Video