Nakon javnog saopštenja predsjednika Crne Gore da je donio Ukaz o raspuštanju 27. saziva Skupštine Crne Gore, broj 01-226, od 16. marta 2023. godine, poslanici parlamentarne većine predali su Predlog za ocjenu saglasnosti sa Ustavom i Zahtjev da Ustavni sud Crne Gore naredi da se obustavi izvršenje svih pojedinačnih akata ili radnji po osnovu pomenutog Ukaza do donošenja konačne odluke Ustavnog suda – naveli su u saopštenju.

Poslije izglasavanja nepovjerenja 43. Vladi Crne Gore 19. avgusta 2022. godine, kazali su da je predsjednik saglasno Ustavu Crne Gore bio obavezan da predloži novog mandatara, što on nije učinio do današnjeg dana.

Uprkos tome, dana 16. marta 2023. godine, predsjednik Crne Gore je donio Ukaz o raspuštanju 27. saziva Skupštine Crne Gore. Da bi odluka predsjednika Crne Gore da donese Ukaz o raspuštanju Skupštine bila potpuno usklađena sa Ustavom Crne Gore, neophodno je bilo da isti taj predsjednik predloži mandatara za sastav nove Vlade. To nedvosmisleno precizira član 92 stav 1 Ustava Crne Gore, koji propisuje da se „Skupština raspušta ako ne izabere Vladu u roku od 90 dana od dana kada predsjednik Crne Gore prvi put predloži mandatara“ – ističu poslanici parlamentarne većine.

Kako su kazali, predsjednik Crne Gore se poziva na stav 3 člana 92 Ustava koji propisuje, ali i “oblikuje i jasno definiše deklaratornu prirodu akta koji se donosi nakon ispunjenosti uslova iz stavova 1 i 2 člana 92 Ustava”.

Dakle, odredba člana 92 stav 3 Ustava je norma koja se tumači i primjenjuje u kontekstu cijelog člana 92, a ne odvojeno ili prema potrebi u datom trenutku – dodali su poslanici.

Povezani članci

Politika

U SUSRET RASPLETU: Đukanović danas raspisuje vanredne parlamentarne izbore

Politika

Bastijančić o najavama promjene Ustava: Opasno je kad se pravno tupi pojedinci naoštre

Politika

MITRIĆ ZA STANDARD: Odluka o raspuštanju Skuštine je legalna, zakonita i ustavna

Naglasili su da bi akt Ukaza bez ispunjenosti uslova iz stavova 1 i 2 u ovom slučaju dobio konstitutivni karakter, što on po svojoj prirodi nije, odnosno sa ovakvim načinom ponašanja predsjednik države bi samovlasno sebi dao pravo odlučivanja o raspuštanju Skupštine, koje on po Ustavu nema.

Kada već Ustav propisuje uslove na osnovu kojih može doći do raspuštanja Skupštine, nedvosmisleno je jasno da ispunjenost tih uslova determiniše mogućnost donošenja ukaza, odnosno nedostatak tih uslova isključuje mogućnost donošenja ukaza o raspuštanju Skupštine. Takav način donošenja akata dobio bi oblik klasične samovolje pojedinca, a duh norme člana 92 našeg Ustava usmjeren je na sprečavanje takvog ponašanja. Za donošenje ukaza, nakon ispunjenih uslova iz člana 92 stav 1 i 2 Ustava, neophodno je obrazloženje da bi se znalo po kom osnovu i iz kojih razloga se pristupa raspuštanju Skupštine, čime se ujedno vrši i skraćenje njenog mandata. U konkretnom slučaju, apsolutna je nepoznanica koji su razlozi za donošenje Ukaza, što predstavlja njegovu očiglednu manjkavost – navode oni.

Kažu da na ovaj način, “aktom samovolje i neustavnim ponašanjem predsjednik Crne Gore postupa suprotno Ustavu, čime je ugrožen ne samo princip podijeljenosti i ravnoteže vlasti, već i pojedinačna prava poslanika Skupštine Crne Gore, o čemu će Ustavni sud Crne Gore takođe biti u prilici da odlučuje”.