Tokom Titovog boravka u okupiranom Beogradu, od maja do septembra 1941. godine, Davorjanka je bila njegova specijalna kurirka. Tito je boravio na Dedinju, u vili porodice Nenadović, a Davorjanka je boravila u neposrednoj blizini u Rumunskoj ulici.

Krajem marta 1941. godine, posjetila je svoje roditelje u Požarevcu i rekla im da odlazi na sigurno mjesto i da ne brinu. Potom se u Beogradu oprostila od svog dotadašnjeg momka i saopštila mu da je partija poslala na zadatak.

U toku Titovog boravka u Beogradu, od početka maja do polovine septembra 1941. godine, razvila se ljubav između njega i Davorjanke. Bila je to “zabranjena ljubav” između skojevke i generalnog sekretara KPJ, koji je od nje bio stariji više od 28 godina. Titu se svidjelo što je ona bila impulsivna i odlučna, a istovremeno nježna i emotivna djevojka.

Njena ljepota, elegancija i postupci činili su je pravom damom. Tito je zbog njene hrabrosti, odvažnosti, temperamenta, otmenosti i poznavanja stranih jezika, osjećao da će sa njom lakše obavljati zadatke koji su mu predstojali.

U toku čitavog Narodnooslobodilačkog rata, Davorjanka je bila uz Tita i Vrhovni štab NOV i POJ — prošla je ratni put od Užica, preko boravka u Sandžaku i Foči, pohoda u Bosansku krajinu, bitaka na Neretvi i Sutjesci, desanta na Drvar do dolaska na Vis.

Kada je tokom bitke na Sutjesci, 9. juna 1943. godine Tito bio ranjen u ruku od gelera avionske bombe, Davorjanka mu je prva pritekla u pomoć. Zajedno sa pratiocem Radetom Ristanovićem, pružila mu je prvu pomoć i previla ranjenu ruku. Zajedno sa Titom, prošla je kroz najgora iskušenja partizanskog ratovanja.

Učešće u dugim i napornim marševima, kao i u neprijateljskim ofanzivama, izlagalo je posebnim naporima i utjecalo na njeno krhko zdravlje. Juna 1944. godine, kada je Vrhovni štab prešao na ostrvo Vis, Tito je uspio da je ubijedi da pođe u Sovjetski Savez na liječenje.

Početkom 1946. godine, ponovo se razboljela i dobila zapaljenje desne plućne maramice. Najprije je liječena u Beogradu, a onda je bila upućena u sanatorijum u Golniku, kod Kranja, gdje je umrla 1. maja 1946. godine. Po ličnoj želji, sahranjena je u krugu Dvorskog kompleksa na Dedinju, u blizini Bijelog dvora.

Poput svoje velike ljubavi, Josip Broz Tito je pred kraj svog života odlučio da se ne sahrani na groblju. Kao mjesto svog vječnog počivališta odabrao je dvorište svoje rezidencije u Užičkoj 15, odnosno zimsku baštu danas poznatu kao Kuća cvijeća.