Plan je bio da tokom prvog testiranja Starlajner kapsule njih dvoje ostanu osam dana u svemiru, ali je Starlajner imao probleme sa curenjem helijuma i potisnicima na putu ka ISS-u, zbog čega je razmatrana mogućnost da se astronauti vrate letelicom Crew Dragon kompanije “SpaceX”, ali tek u februaru 2025.

U narednim danima, NASA i Boing bi mogli da odluče da odobre Starlajner za povratak astronauta na Zemlju, što znači da njihov boravak možda neće trajati toliko dugo.

Mogućnost šestomjesečnog odlaganja i dalje postoji, a toliko dugo čekanje pod ekstremnim uslovima u svemiru može izazvati mnogo gore probleme od anksioznosti i stresa. Dio razloga za to je što iščekivanje “krivi” našu percepciju vremena i pod normalnim uslovima, piše portal The Conversation.

Naime, svi su iskusili “agoniju” čekanja prevoza ili odgovora na poruku osobe u koju smo zaljubljeni. Tada je vrijeme “usporeno” jer se mnogo više koncentrišemo na njegov protok, dok ga pod normalnim okolnostima u većini slučajeva ignorišemo. Tačnije, vrijeme brže prolazi, ako se ne razmišlja o njemu, a stres, nelagodnost i bol pogoršavaju ovaj efekat, piše The Conversation.

Za astronaute zaglavljenje na ISS-u, zabrinutost oko toga kada će se vratiti, ograničene mogućnosti za aktivnosti i manje mogućnosti za kontakt sa prijateljima i porodicom kombinuju se tako da njihovo čekanje na povratak kući izgleda znatno duže od šest mjeseci, ako do tog scenarija dođe.

Povezani članci

Život

Astronauti NASA se vratili na Zemlju: Odbili da kažu ko je od njih bolestan, ni kakve simptome ima

Život

I astronauti na Mjesecu će nositi Pradu

Život

Milijarder otišao u privatnu šetnju po svemiru

Kao naučnici koji istražuju efekte vremena na ljudsku psihologiju i biologiju, autori ove analize Rut Ogden i Danijel Eduardo Vigo, napominju da oni trenutno rade sa članovima posade na istraživačkim stanicama na Antarktiku, što ima za cilj da rasvijetli da li se čekanje u ekstremnim okruženjima razlikuje od čekanja u normalnom svakodnevnom životu.

Kako godinu dana na Antarktiku utiče na naučnike 

Iako biti zaglavljen šest mjeseci na ISS-u može da zvuči kao najgora noćna mora mnogim ljudima, nije neuobičajeno da naučnici provode duge periode izolovani i zatvoreni u ekstremnim okruženjima.

Svake godine, organizacije kao što su Institut za Antarktik Argentine (koji koristi antarktičku stanicu Belgrano II), Francuski polarni institut i Italijanski antarktički program, u saradnji sa Evropskom svemirskom agencijom (koje sve koriste stanicu Konkordia na Antarktiku), šalju posade i do 16 mjeseci kako bi sprovodili istraživanja na zaleđenom kontinentu.

Tokom polarne zime od marta do oktobra, timovi provode šest mjeseci u skoro mrklom mraku, a od maja do avgusta u potpunom mraku, suočavajući se sa spoljnim temperaturama do -60 stepeni Celzijusa, brzinom vjetra od 160 km/č i olujama koje spriječavaju skoro sve aktivnosti na otvorenom. Ograničena pokrivenost internetom takođe može sprečiti stalnu komunikaciju sa spoljnim svijetom.

Ogden i Vigo su istraživali kako život na Antarktiku utiče na doživljaj vremena kod ljudi. Svakog mjeseca su pitali članove posade kako vrijeme prolazi u odnosu na vrijeme prije njihove misije.

Zarobljeni u bazi, sa ograničenim kontaktom sa spoljnim svijetom, moglo bi se očekivati da će im se vrijeme odužiti. Međutim, rezultati sugerišu da bi nešto suprotno moglo da se dešava.

Analiza iskustava članova antarktičke posade pokazala je da je stalna zauzetost složenim zadacima, kao što su naučna istraživanja, pomogla da vrijeme brzo prođe, na osnovu 80 odsto odgovora posade. U samo tri odsto odgovora navodi se da se vrijeme “razvlači”, a ovi izveštaji su se javljali kada su noći bile duge i kada je bilo malo posla.

Ova iskustva mogu pružiti utjehu astronautima koji su zaglavljeni na ISS-u. Poput života na antarktičkoj stanici, oni žive užurbano i aktivni su mentalno. Ovi faktori mogu pomoći da vrijeme brzo prođe.

Međutim, ključni faktor njihovog čekanja može biti njihova sposobnost da tolerišu neizvjesnost kada će se vratiti. Vilmor i Vilijams će svoje vrijeme provoditi u prostoru koji je veličine unutrašnjosti aviona Boing 747. 

Međutim, jasnije informacije o tome kada će se stvari dogoditi i zašto dolazi do kašnjenja, mogu pomoći ljudima da tolerišu čekanje i smanje njegov uticaj na njihovo blagostanje.