U intervjuu za Portal Analitika, Božović sagledava aktuelna dešavanja u našoj zemlji kroz širi kontekst, upozoravajući da Crna Gora nije samo politički talac lokalne vlasti, već i žrtva regionalne velikosroske agende čiji je cilj konačna delegitimizacija crnogorske državnosti.
U tom obrascu, kako navodi, Aleksandar Vučić i Andrija Mandić djeluju sinhronizovano, koristeći sve, od medija do institucija, kako bi obesmislili otpor i ućutkali drugačije mišljenje. Upozorava i da današnji dani u Crnoj Gori nisu ništa manje opasni od onih u kojima je, pod istom ideologijom, u Srbiji likvidiran Oliver Ivanović.Napad na predsjednika Opštine Budva crvena linija preko koje se ne smije preći
U tom kontekstu, naglašava da je prebijanje predsjednika Opštine Budva Nikole Jovanovića najbolji pokazatelj politike koja je na vlasti u Crnoj Gori, a koja svako drugačije mišljenje smatra prijetnjom po ciljeve, kako ističe, zločinačkog kartela Aleksandra Vučića i njegovog kaplara srpstva Andrije Mandića.
“Za prebijanje predsjednika opštine direktno je odgovoran Mandić i njegovi mediji koji su mjesecima crtali metu Nikoli Jovanoviću. To što je Jovanović Srbin za njih je još veći motiv da ga razapnu kao primjer svim ostalim Srbima kako će završiti ako se usude da kontriraju sili iz centrale zla. Sjetimo se Vučića koji je na beogradskim medijima govorio da će lično “riješiti” Budvu i Podgoricu što se tiče formiranja vlasti”, podsjeća Božović.
Nada se, kaže, da će crnogorska javnost ustati masovno i zaštititi Jovanovića, slagali se sa njim politički ili ne.
“Pretući predsjednika opštine Budva je fašizam, širenje straha među građanima i poruka svima ostalima kako će proći ako im stanu na put. Ta vijest je potresna jer je istorija radikalskog i četničkog nasilja prema političkim neistomišljenicima u okviru srpskog nacionalizma istorijski izuzetno prisutna u političkom životu Srbije i “srpstva” i krivo mi je što se sada dešava i u Crnoj Gori”, napominje Božović.
Podsjeća i kako je prošao Oliver Ivanović koji se suprotstavljao Vučićevom formiranju Srpske liste na sjeveru Kosova.
“Ovo je stvar koja mora da digne na noge čitavo crnogorsko društvo koje nema kud nego da se suprotstavi političkom fašizmu koje sprovodi Nova srpska demokratija u Crnoj Gori. To je crvena linija preko koje se ne smije preći”, upozorava Božović.
Trinaestojulska nagrada Bećiru Vukoviću – ponižavanje države
Sagovornik Analitike osvrnuo se i na ovogodišnju dodjelu najvećeg državnog priznanja – Trinaestojulske nagrade Bećiru Vukoviću za nepostojeću knjigu. On to vidi kao pokušaj unižavanja Crne Gore od strane dijela vlasti, prvenstveno od predsjednika Skupštine Andrije Mandića.
“Oni su namjerno providno lagali, nisu se potrudili ni formu da ispune, samo da bi se ponizila najprestižnija crnogorska nagrada. Cilj je bilo poniženje države. Obezvrjeđivanje crnogorske kulture i Crne Gore generalno. Zato su i izabrali pored izvjesnog Bećira i Miloša Karadaglića, svjetski priznatog umjetnika, samo da bi ga pored Bećira obesmislili i poništili. Čista demonstracija sile koja glasi- možemo sve što hoćemo jer vi ne postojite za nas. To su i sproveli, a u tome im je asistirala bezbjednosno-kriminalna pozadina srpskog režima i u Srbiji i u Crnoj Gori”, izričit je Božović.
Uloga Narodne biblioteke Srbije u slučaju Vukovićeve knjige “Kuće beskućnika” uopšte ga, kaže, ne iznenađuje.
“Nije laž u srpskom nacionalizmu nikakva novost, to je način njegove političke borbe. Po srpskom nacionalizmu je “srpsko” samo ono što je u upotrebi njihovih ciljeva – stroga centralizacija vlasti i novca, apsolutna poslušnost, promocija kolektivizma uz ubijanje svake vrste individualnosti. Dakle, te kategorije nisu samo antievropske, one su duboko proruske. Sve drugo, pa makar i to drugo bilo isto srpsko, izdajničko je i neprijateljsko. Ovo je važno za podvući jer nisu Srbi loši. Loši su politički projekti koji ih guraju u politiku mržnje i negiranja drugog i drugačijeg”, poručuje Božović.
Milatović i Spajić statisti u projektu urušavanja dostojanstva Crne Gore
Kada je riječ o reakcijama predsjednika države Jakova Milatovića i premijera MilojkaSpajića na dešavanja oko dodjele Trinaestojulske nagrade, Božović ističe da su i on samo statisti u projektu koji treba da uništi Crnoj Gori svako samopouzdanje koje je decenijama s mukom gradila i da je vrati u orbitu Srbije kao polufunkcionalnu državu.
“I predsjednik i premijer su na tim pozicijama samo zato što nemaju nikakvu moć odlučivanja. Odlučuje Mandić, odnosno Vučić. Mislim da je bilo jasno unaprijed šta će oni reći. Podijelili su uloge između sebe – ti reci pozitivno, ja ću reći negativno itd. Dakle, zamajavanje javnosti i normalizacija tog očiglednog ponižavanja države od strane Mandića. Mandićeva partija otvoreno prezire i negira Crnu Goru. Ono što zabrinjava je što opozicija nije bila dovoljno glasna, bar ne onoliko koliko je u ovom slučaju trebalo da bude”, smatra Božović.
Protest dijela građana ispred Vile Gorica u noći dodjele najvećeg državnog priznanja sagovornik Analitike vidi kao okupljanje časnih ljudi u pokušaju odbrane normalnosti.
“To je za svaku pohvalu, jer je otpor jedina opcija. Ali pokušaću da vam odgovorim na sljedeći način – nije u Crnoj Gori vlast izgubila DPS. Vlast je izgubila Crna Gora. To je ovdje problem. Tako da nema više institucija koje će da brane normalnost u Crnoj Gori, a najmanje policija koja je pod strogom kontrolom Beogradu lojalnih Demokrata”, naglašava on.
Kako ističe, prekomjerna sila prema građanima je u tom slučaju logična posljedica jer ova vlast brani pravo lažovu da dobije nagradu za nepostojeću knjigu.
“Policija tu čuva poredak, a poredak je ono što vam je Vučić dao. Hoću reći, od policije i ostalih institucija, koje vode podobni kadrovi Beograda, nemojte ništa da očekujete”, poručuje Božović.
Pred budućom vlašću veliki posao, ne može se raditi sa onima koji su Mandića doveli na vlast
Za priču o mogućoj rekonstrukciji Vlade na jesen te ulasku Demokratske partije socijalista u izvršnu vlast ocjenjuje da nije realna.
“Politička kultura koju je ustanovila NSD Andrije Mandića – pucanje iz službenog automobila, prebijanje predsjednika opštine Budva od strane funkcionera te partije, relativizovanje i negiranje genocida u Srebrenici, saradnja sa ruskim agentima u pokušaju državnog udara u Crnoj Gori, rehabilitovanje fašizma i mnoge druge – pokazuju da ova Vučićeva garnitura u Crnoj Gori neće mirno otići sa vlasti. Baš kao što neće ni Vučić u Srbiji”, smatra on.
Upozorava da će oni krvlju braniti svoje pozicije i svoju slobodu.
“Nisam siguran koliko će se još ignorisati DPS koji je definitivno najjača politička partija u Crnoj Gori, ali mislim da jesen neće biti prilika da se izvrši rekonstrukcija vlasti. Situacija još uvijek nije čista u Crnoj Gori, a to može postati tek nakon nekih narednih izbora. To kažem jer je veliki posao pred budućom demokratskom i proevropskom vlašću, a taj posao se ne može uraditi sa partijama koje su uvele Mandića u vlast kako na državnom nivou tako i u Podgorici. Biće potrebno još strpljenja”, mišljenja je Božović.
Velikosrpski narativ zarobio čak i dio studentskog otpora u Srbiji
Na pitanje šta se dešava sa protestima u Srbiji, te zašto oni još nisu rezultirali raspisivanjem vanrednih izbora, naš sagovornik ukazuje da se studentski plenumi nisu snašli u političkoj areni.
“Protesti su u početku bili izuzetno inkluzivni i zahvatali su veoma široku populaciju u Srbiji. Podsjetiću da su pokrenuti najveći studentski protesti u istoriji Srbije. Međutim, otkako su studentski plenumi ušli u politiku, nisu se najbolje snašli u novoj areni. Neki plenumi su se neoprezno oslonili na dio intelektualne elite koja je takođe nezadovoljna Vučićem, ali je i duboko nacionalistička. Taj dio intelektualne elite se slaže sa Vučićevom politikom u regionu, ona bi da smijeni Vučića samo u Srbiji, ali da ne mijenja odnos prema regionu i prošlosti”, kaže Božović.
Tako su, kako dodaje, neki studenti upali u zamku takozvanih “državnih interesa” Srbije, a to je Kosovo, “ugroženi srpski narod u Crnoj Gori”, Republika Srpska itd.
“Ni riječi o Srbiji unutar EU, niti o zločinima iz devedesetih, niti o genocidu u Srebrenici. Bojim se da mnogi iskusniji političari nisu uspjeli da izađu iz tog zagrljaja srpskog nacionalizma, što mi govori da neće ni neki studentski plenumi”, ocjenjuje Božović.
Ipak, dodaje, glavno razočaranje nastalo je s porukama koje su se čule sa posljednjeg mitinga za Vidovdan.
“Na bini su bili čak i ponosni prijatelji Radovana Karadžića poput Mila Lompara koji je promovisao sa studentske bine “integralno srpstvo” koje je ista velikosrpska politika Dobrice Ćosića sa kraja osamdesetih, samo prilagođena novim okolnostima. Zatim, studenti odbijaju da uključe u svoju borbu opozicione partije, nevladin sektor i druge opozicione grupacije smatrajući da u Srbiji treba da važi neki sui generis način za smjenu vlasti koji će izvesti neki kolektivitet koji se zove “narod”, navodi on.
Sve to, kaže, prilično zabrinjava i ovu borbu čini dosta neizvjesnom.
“Ostaje nam da pratimo i vidimo da li će opozicija u Srbiji smognuti snage, ako ne da predvodi proces demokratizacije Srbije, makar da sjedne ravnopravno za sto sa studentskim plenumima”, navodi Božović.
Put ka EU jedini garant slobode i suverenosti regiona
Prema njegovim riječima, siromašno demokratsko iskustvo, ogromni uticaji sa Istoka, a najviše iz Rusije, velikodržavni nacionalizam kao antizapadni projekat koji treba da izoluje Srbiju od zapadnih kretanja i od modernosti, suviše su prisutni da bi se moglo reći da je društvo zrelo za autentičnu demokratizaciju.
Ipak, dodaje, politika stremljenja ka Zapadu jedino je ispravno što može na srednji i dugi rok da utiče pozitivno na region.
“Dakle, EU nije samo odredište i birokratska integracija – možda jeste svojevremeno bila za Finsku, ali za Zapadni Balkan to je suštinsko opredjeljenje i stremljenje jednoj drugačijoj filozofiji života u odnosu na onu na koju smo navikli u našoj modernoj istoriji”, ističe Božović.
Kao najveću prepreku tom procesu vidi velikosrpski nacionalizam koji, kako naglašava, ne želi da dozvoli Zapadnom Balkanu evropsku budućnost.
“Zašto? Zato što bi ulaskom susjednih država taj nacionalizam bio trajno nefunkcionalan u svojim usmjerenjima. Nepovredivost granica u EU bi bila neupitna, a temeljni aksiom “srpskog integralizma” je da su granice samo privremene. Dalje, to bi značilo da velikosrpski nacionalizam ostaje samo u granicama Srbije, a to bi ga trajno učinilo impotentnim. Na kraju, ono ključno – okruživanjem Srbije evropskim integracijama bi dovelo do neminovne demokratizacije Srbije koja je suštinski antiotrov projektu velikosrpskog nacionalizma, a time bi došlo i do evropeizacije srpskog društva”, zaključuje Božović.
Preporučeno
Video